Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, [17] ἔστη ὁ Ἰησοῦς ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, [18] καὶ οἱ ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο· [19] καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ᾿ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας. [20] Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγε· Mακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. [21] μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε. [22] μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. [23] χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ.
|
Naquele tempo, [17] estando Jesus num lugar plano, e também um grande número de Seus discípulos, e grande multidão do povo de toda a Judeia, e de Jerusalém, e do litoral de Tiro e de Sidom, os quais tinham vindo para O ouvir e serem curados das suas enfermidades; [18] como também os atormentados dos espíritos imundos, e eram curados; [19] e toda a multidão procurava tocar-Lhe, porque saía d’Ele um poder que curava todos. [20] E, levantando Ele os Seus olhos para os Seus discípulos, dizia: “Bem-aventurados os pobres, porque vosso é o reino de Deus. [21] Bem-aventurados os que agora têm fome, porque sereis fartos. Bem-aventurados os que agora choram, porque haveis de rir. [22] Bem-aventurados sereis quando os homens vos odiarem, e apartarem, e insultarem, e rejeitarem o vosso nome como mau por causa do Filho do Homem. [23] Alegrai-vos nesse dia e saltai de felicidade; porque é grande a vossa recompensa no céu.”
|